Space Between

"Kung hindi mo mahal ang isang tao, wag ka nang magpakita ng motibo para mahalin ka nya." "Huwag mong bitawan ang bagay na hindi mo kayang makitang hawak ng iba." "Huwag mong hawakan kung alam mong bibitawan mo lang." "Huwag na huwag ka hahawak kapag alam mong may hawak ka na." "Parang elevator lang yan eh, bakit mo pagsisiksikan ung sarili mo kung walang pwesto para sayo. Eh meron naman hagdan, ayaw mo lang pansinin." "Kung maghihintay ka nang lalandi sayo, walang mangyayari sa buhay mo. Dapat lumandi ka din." "Pag may mahal ka at ayaw sayo, hayaan mo. Malay mo sa mga susunod na araw ayaw mo na din sa kanya, naunahan ka lang." "Hiwalayan na kung di ka na masaya. Walang gamot sa tanga kundi pagkukusa." "Pag hindi ka mahal ng mahal mo wag ka magreklamo. Kasi may mga tao rin na di mo mahal pero mahal ka kaya quits lang." "Kung dalawa ang mahal mo, piliin mo yung pangalawa. Kasi hindi ka naman...

Katulad ng cancer, may hangganan rin ito. Makakalbo rin tayo. Mahahalata rin ang ating panghihina. Maglalalamlam rin ang ating mga mata. Iwasan man natin, lalabas at lalabas ang katotohanan.   Gumastos man tayo ng malaki sa pagchechemotherapy, hindi pa rin ito ang katiyakang lunas. Pero kung Cancer nga ang ating ikamamatay, bakit hahayaan mong patayin nito pati ang mga natitira nating araw? Pero gaano man kasakit tanggapin na ito ay may hangganan, baka maari pa rin itong maging masaya. Baka sakaling may magawa pa ang isang buwan. Ang isang linggo. Isang araw. Pero, sa huli, anumang ligaya ang ilagay mo sa mga bilang na mga araw, darating ang araw na ang Cancer naman ang kukuha ng kaniyang ikaliligaya. Paikot-ikot lang ang lungkot at ligaya. Sana nga bago pa man dumapo ang Cancer, nalunasan na.       emo kung emo. haay.

Dumating ang highschool friend ko galing States at inutusan niya akong magtext brigade sa iba pa naming highschool friends para magschedule ng gimik. Dahil jan, kelangan ko alalahanin ang mga taong matagal ng kinalimutan at nakalimutan. Text. Me : Hello. Dumating na si Carl. Nag-yayaya siyang lumabas. Text ko kayo. Magkikita-kita tayo. Make yourself free.=> Ex-Boylalush : Hehe. Ikaw rin.=> Haller??? Sawang-sawa na ako mag-explain sa mga tao! Ilan ba kayong makikilala kong ganyan?!?!?   Andami niyo na, I swear. Sa iba naman kayo. Wag puro sakin. Haha.

I wish tears could be made into money. In that way, I could be filthy rich. Then I wouldn’t need to work too much to become someone big. I wouldn’t need to grab myself up to school every weekend to make someone out of myself. Then, I would ask mommy and daddy to just stay home. Then, I would build houses that I can think of.   Then, I would have my own car and drive myself elsewhere whenever I want to.   Then, I would ask people to leave when arrive and grab whoever/whatever I want to. Then, kick whoever I want to. Smash their nose and probably spit on their face then say the nicest words on earth. Oh, wouldn’t that be nice?   Air to breathe. Hmm.

shempre kinuha ko lang ung andun ako. :-)

Dec 19, 2008 Gerardo's (as usual :-)) kinuha ko lang ung andun ako. shempre.:-)

26 December 2008 sa musikang Giling-giling na noon ko lang narinig. sa Lomihan sa Rosario, Batangas